تودیع

ای عروس زیبا و سفیدپوش !!   تو میروی و دلم میگیرد . . . تو میروی و من طاقت

دوری ات را ندارم . . . تو میروی و فقط خاطره های پاک و بی رنگ خویش را برایم

بر جا می نهی . . . اکنون در آخرین لحظات به سردی دستهایت محتاجم . . . برای

آخرین بار دستهای گرم مرا بگیر و بفشار تا سرمای دستهایت در جانم نفوذ کند و

در عمق روحم بنشیند . . . یکی از همان بوسه های خنک خویش را بر گونه هایم

بنشان تا گونه هایم گل اندازند و آنگاه تو مثل همیشه بخندی و بگویی:چرا خجالت

میکشی؟    عروس زیبا     همواره دلهره داشتم تا این لحظه فرا برسد . . . و چه زود

رسید !!؟ بی تو دیگر غروبها از صدای کلاغها خالی میماند . . . و در کنار آبگیرها و

تالابها هیچ پرنده مهاجری به چشم نمیاید ... و من دلگیر میشوم برای نبودن

مرغابیها و قوهایی که من و تو به آنها عاشقانه نگاه میکردیم ... اینک دلم تنگ میشود

برای تو و آن شبانه های سرد و خفته در مه .... برای آن شعرهایی که نثارت میکردم

. . . دلم تنگ میشود برای سکوتی که تو در آن با شکوهتر و زیباتر بنظر می رسیدی

. . . دلم تنگ میشود برای تو      برای عروسی که از چشمهایش وقار و متانت میتراود!

عزیزم     دلم برایت تنگ میشود . . . دیدارمان به سالی دیگر میسر خواهد بود ....

و من از این پس در پشت پنجره ای که همواره هر بامداد تو را در قاب آن میدیدم

به انتظارت خواهم ماند تا دگر بار بیایی و در آغوشت گیرم!!

بدرود عروس نازنین     بدرود       دامن کشان برو و مرا از یاد مبر . . . خاطرات ما

زیباتر از آن است که فراموشش کنیم .    بدرود ای سپیدی دوست داشتنی!

بدرود ای عروس محبوبم      بدرود ای زمستان!