در اگر . . .

اگر اندیشه ی تولید انواع سلاحهای مرگبار از مغز انسان نمی تراوید و 

گلوله و تانک و مسلسلی در جهان ما نبود . . . . اگر حس جاه طلبی

و ثروت اندوزی و قدرت مداری در آدمیزاد نبود . . . . اگر انسانها جنس

مخالف نداشتند . . . . اگر غذای آدمی فقط حبوبات بود و کسی

نمی توانست تیهو و کبک و قرقاول و قو و غاز و اردک و انواع جانوران و

آبزیان را به دندان بکشد . . . . اگر قدرت معماری انسان به خانه های

معمولی ختم می شد و کاخها برافراشته نمی شد . . . . . . شاید این 

همه اندوه و درد در جهان نبود !!

به این اندیشه های بی اساس فکر میکنم و گاه چنان دنیایی را در 

برابر دیدگانم مجسم می سازم و می بینم که چقدر خوب می شد

این همه تنوع نبود و کار جهان و جهانیان در آرامش پیش می رفت .

به این "اگرها" که می اندیشم ، دلم می گیرد ... دلم ریش می شود!

و سپس یاد سخن حضرت مولانا می افتم که :در اگر نتوان نشست .

توصیه می کنم در بحبوحه ی دغدغه های بسیار ، گاهی به "اگرها"

بپردازید و تصور کنید که جهان در نبود زرق و برقهایش چقدر میتوانست

آرام و زیباتر باشد .

هیچ مخالفتی از سوی دوستان پذیرفتنی نخواهد بود