شهوت خرید

در روزهای آخر اسفند شهوت خریدن و خرج کردن در جان ما تازه میشود و

تا به بهار نرسیم و سال تحویل نشود ، دست بر نمیداریم!!

درست مثل فصل جفت گیری سایر موجودات که آنان را بر می انگیزد و به

تکاپو می افتند و خود را به آب و آتش میزنند تا آن کنند که باید . . . .

از من دلگیر نشوید . زیرا در مثال مناقشه نیست و میدانید که من نیز از

هر منازعه و مناقشه ای خود را بر حذر میدارم .

این روزها تا پولی از جیب ما نرود ، خوش نمی گذرد ... و من در بازار و

خیابان همواره کسانی را می بینم که فقط میخواهند بخرند و بخرند و بخرند!

مهم نیست چه چیزی می خرند ؟؟ مهم این است که بخرند ... کاش فقط

همین آجیل و میوه و لباس بود ... اما قسم میخورم که خیلی چیزهای دیگر را

هم می خرند و دست بر نمیدارند .... بله   شهوت خریدن و خرج کردن در این

روزهای انتهایی سال ما را در بر گرفته و رهایمان نمیکند!

. . . چند سال قبل در روستایی بودم که عید باز آمد و مرا دچار آن همه زیبایی

کرد و در خود فرو برد .   پیش از تحویل سال زنها مشغول نظافت و خانه تکانی

بودند و مردها به کارهای بیشتری می پرداختند تا چند روز اول نوروز را تعطیل

کنند. . . گاه کسانی به شهر میرفتند و غروب باز می آمدند و معمولا پیراهن

و یا جورابی تازه با خود میآوردند ... مردها بیشتر به خرید کلاه جدید و یا

جلیقه متمایل بودند و زنها به یک پیراهن بسنده میکردند !!

حوالی ساعت نه یا ده صبح سال تحویل شد و من به ایوان خانه آمدم و در همان

نگاه اول کودکانی را دیدم که بازیگوشانه به سویی میدویدند.

احتمالا به خانه ی بزرگی از فامیل میرفتند تا عیدی بگیرند ... صدایشان کردم

تا بایستند و لحظه ای به ریخت و ظاهرشان خیره شوم و وراندازشان کنم!

اغلب لباسهای خود را شسته و تمیز کرده بودند ... اما دختران روسری تازه

بر سر داشتند و پسران جوراب نو که از زیر شلوارهای کوتاه شان نمایان بود و

البته همه ، کفشهای پلاستیکی تازه به پا داشتند . . و چون هوا بارانی بود و

زمین گل آلود ، آن گالشها بسیار کمکشان میکرد تا سر نخورند و در شیبها

برزمین نیفتند ..   لپ شان از سرما گل انداخته بود و نفس نفس میزدند !!

با چشمهای خویش به من میخندیدند و گاه آب دماغ خود را که  تا نزدیک

دهان پایین میامد ، بالا می کشیدند .   

هنگامی که باز میگشتند دوباره دیدمشان ... گالشها و لباس ها گلی شده

بود . زیرا در فراز و نشیبها بی ملاحظه میدویدند و معمولا میخواستند تا از

یکدیگر سبقت بگیرند .  هر یک در کنار شیر آب می ایستاد و خودش به

تمیز کردن لباس و کفشهایش می پرداخت . 

پدربزرگ به آنها نفری پانصد تومان عیدی داده  و همین شادیهایشان را چند

برابر کرده بود. . . . باور کنید که برایم آن سال و آن عید  سرشار از سادگی

و شادی و لبخند بود و همواره دلم میخواهد با مردم روستایی در دل کوه

سال تازه را بیاغازم .  اطمینان دارم که برخی از من ایراد خواهند گرفت . .

اما من فقط احساسم را ... و دیده هایم را شرح دادم!!