آرزو کن تا ...

آن روز که به هم پیوستیم و حدیث عشق آغاز شد ، زیبا بودم !

چشمانم می درخشید و دستانم جز در کنار تو نمی لرزید .....

در جانم ترانه و شعر و واژه های طربناک می جوشید و تو عاشق

همه ی اینها بودی و ساعتها در کنارم می نشستی و به تماشایم

مشغول میشدی و لذت می بردی!!

اما اکنون که زیباییهایم به زوال گراییده و دیگر دلت با من نیست ،

آرزو کن تا به صورت دیوی درآیم ... دیوی کریه المنظر و زشت تا

باور کنم که دیگر امیدی به وصل تو نیست .... آنگاه شیشه عمرم

را به دستانت خواهم سپرد تا هر گاه اراده کردی ، آن را بشکنی و

از تشویش دیدارم رهایی یابی !!

آری     تنها کافی ست که آرزو کنی تا از این پس به شمایل دیوی

درآیم .... تو همه ی آرزوهایت برآورده میشود .. و این را خود ، بهتر

از هر کسی میدانی !!