دون ژوان

گهگاه به او سری میزنم و اگر فرصتی داشته باشد ، می نشینیم و از گذشته ها

می گوییم و از همکلاسیهای دوره دبیرستان یادی میکنیم!

کریم مغازه ی پرنده فروشی دارد ... مغازه ای که از پدرش به او رسیده و حالا

کریم به عنوان تنها فرزند خانواده و بدون داشتن خواهر و برادر و وارث دیگر صاحب

همه ی مایملک پدری ااست!

در دوران دبیرستان کریم از عشق و عاشقی سهمیه داشت و هر ماه به کسی

دل میداد... تقریبا به همه ی دختران محله دل بسته بود و بعد هم بی دلیل و

با دلیل از آنان گسسته بود ... برایش اسامی متفاوتی ساخته بودیم :

کریم مجنون     دون ژوان    کریم بی کله     عشقی    کریم لاشی

کریم دخترکش    بید سوخته و .... چندین اسم و لقب دیگر که از یادم رفته

است.     پریروز دیدمش ... بی حال و افسرده و غمزده... و چشمانی که انگار

در آستانه ی گریستن ، معطل مانده بودند!!

حالات و ظاهرش به دوران مدرسه شباهت داشت ... همان ایامی که مرتب و

منظم عاشق میشد و دل می سپرد!!

نشستیم و در کنار آواز قناریها و بلبلان سرمستی که شاید از تنگی قفس

شکایت میکردند ، حرف زدیم.... و چقدر زود فهمیدم که کریم عاشق شده و

دوباره فیل اش یاد هندوستان کرده است!؟؟

سالها بود که کریم دیگر دل و قلوه رد و بدل نمیکرد و سرش به زندگی و مغازه

گرم بود... بچه هایش دانشجو بودند و همسرش نیز در منزل برایش همه کار

میکرد .... اما اکنون باز کریم ، مجنون شده بود!! عاشق زنی جوان و 27 ساله

که به خاطر اعتیاد شوهرش، زندگی مشترک را با رای دادگاه به پایان برده بود

و یک روزپایش به مغازه باز میشود و یک جفت "عروس هلندی" میخرد و در همان

نگاه اول کریم را عاشق و شیفته میکند و میرود!!

او این چیزها را می گفت و به چشمان بهت زده ام کاری نداشت ... چقدر شبیه

آن روزهای دبیرستان بود حرفها و حالاتش؟؟!!

عشق ، دوباره او را احیا کرده بود .. او را که دیگر مدتها اهل اصلاح صورت نبود و

ژولیده و نامنظم به نظر میرسید !!  حالا کریم مثل درختی که با معجزه بهار

از نو سبز شده باشد ، به روزهای دبیرستان شباهت داشت!

گفتم: اگه بخواهی با تو ازدواج کنه ، شرط میذاره!!

گفت:اگر تو جای او ن بودی برام چه شرطی میذاشتی؟

گفتم:تغییر شغل و خرید یه خونه به نام خودم و یه 206 صفر و مقداری طلا و

جواهر و خلاصه یه زندگی مرفه و راحت!!

کریم که به هیجان آمده بود گفت: اصلا مغازه رو به نامش میزنم و روزی که

بردمش محضر و عقد کردیم ، همونجا توی خیابون تموم این پرنده ها رو به

خاطرش پر میدم و آزاد میکنم !!

کریم دوباره شده بود همان کریم سالهای مدرسه ... بی پروا و احساسی و

بی کله ... و جسارتی یافته بود که میتوانست او را تا سرحد مرگ و نیستی

پیش ببرد !!     نمیدانم چرا همان لحظه به یاد شیخ صنعان افتادم و به کریم

گفتم :اگه من جای تو باشم تموم طوطیها و قناریها و خلاصه این پرنده ها رو

براش کباب میکنم و بعد هم یه پالون میذارم پشتم و میذارم سوارم بشه و

میبرمش ماه عسل!!

کریم رنجید . . . خیلی بیشتر از روزگار مدرسه... میدانستم که شیخ صنعان

را نه میشناسد و نه برای چنین حرفهایی ارزشی قائل است!!

همان لحظه و در همان حال مثل نوجوانی که به وجد آمده باشد به من

التماس کرد که یک سی دی از ترانه های قدیمی داریوش را برایش پیدا کنم!!!

دلش هوای ترانه های عاشقانه کرده بود.... پرنده ها آواز میخواندند و جیغ

می کشیدند و زنی چاق و کوتاه قد در پشت شیشه مغازه به کریم نگاه میکرد

و گویی منتظرش بود تا بیرون بیاید... ظاهرا با کریم کار داشت!؟

زدم بیرون و در لحظه ای نگاهم به نگاه آن زن گره خورد.... او مرا نشناخت !!

اما من شناختمش!! همسر کریم بود و من آخرین بار او را بر سفره عقد دیده

بودم که به کریم "بله" گفت ....

وقتی چند قدمی از مغازه دور شدم برگشتم و نگاهی انداختم..... کریم

همچنان در مغازه نشسته بود و زن کوتاه قد مثل غریبه ها از پشت شیشه

به پرنده فروش عاشق نگاه میکرد!!